Wat zijn wij dankbaar dat we een 3e gezinslid mogen toevoegen aan ons gezin. Een 3e meisje en ze is volgens ons perfect. Ik ben hiervoor 2 keer in het ziekenhuis bevallen. De eerste keer liep ik al 3 dagen met weeën en wilde ik graag een ruggenprik, wat ik toen ook kreeg. De bevalling was achteraf gezien en met de kennis die ik nu heb zo onnatuurlijk gegaan. De handelingen die gedaan werden, de houdingen die ik moest aannemen en de instructies die ik kreeg waren niet bevordelijk voor mijn bevalling. De tweede keer woonde we bij mijn ouders en wilde ik graag in het ziekenhuis bevallen. Dit keer met mijn eigen verloskundige en dat was echt een wereld van verschil. Het ging zo natuurlijk en zo gesmeerd dat ik nu genoeg zelfvertrouwen had voor een thuisbevalling.
Het was woensdag ochtend 29 juni 38 weken en 4 dagen zwanger. Ik had steken links onder in mijn buik en daarna ging het over naar rechtsboven in mijn buik. Verder had ik veel harde buiken/voorweeën en was ik een beetje misselijk. Natuurlijk ging ik googlen en kwam ik al snel op zwangerschapsvergiftiging. Later in de ochtend had ik een reguliere afspraak met de verloskundige staan, dus deed er niks mee en wachtte de afspraak af. Gelukkig kwamen we erachter dat het waarschijnlijk mijn darmen waren. Gerustgesteld gingen we naar huis. Ik was ontzettend moe die dag. Ben 2 keer in slaap gevallen overdag. De hele dag door harde buiken/voorweeën en ze werden wel al wat pittiger. Na het te timen van de weeën kwamen we er achter dat ze tussen de 30 secondes en 50 secondes duurden en er gemiddeld 5 minuten tussen zaten, maar enorm wisselden. We besloten de avond aan te kijken en gingen naar bed.
Volgende ochtend werd ik wakker. Er is dus niks gebeurd. Het heeft niet doorgezet. Wat een teleurstelling. Ik besloot die dag helemaal niet met de bevalling bezig te zijn en afleiding te zoeken. Die dag was er ook verder niks aan de hand. Het leek erop dat de baby nog lang op haar liet wachten.
Vrijdag 38weken 6 dagen zwanger
met de gedachte dat de baby nog op zich laat wachten en ik beter mezelf moet afleiden, ben ik spullen gaan kopen om de trappenkast te gaan upgraden. Wij gebruiken die ruimte als speelhok voor de kinderen. Dus hup naar de winkels om de spullen te halen die ik nodig had en thuis daarmee aan de slag gegaan.
Daarna de kids opgehaald van de kinderdagverblijf en lekker thuis spelen. Ondertussen had ik wel weer voorweeën/harde buiken. Maar na even wegpuffen kon ik weer door. Ik besloot later in de middag toch wel even op de bank te liggen, want de weeën werden al pittig. De kids zagen ook wel aan mij dat ik een beetje pijn had.
Ik had ineens zo'n opruim woede. Ik moest en zou de auto nog even stofzuigen en schoonmaken, want stel dat we toch naar het ziekenhuis moesten.. De afwas moest ik ook nog even doen. De weeën pufde ik tussendoor weg.
Met een beetje moeite ben ik aan tafel gaan zitten voor het avond eten en daarna weer liggen op de bank. Jonathan bracht de kinderen naar bed en ik besloot om toch even heen en weer te lopen en verschillende houdingen aan te nemen om de weeën op te vangen. Jonathan begon met de weeën te timen. Ze waren onregelmatig. Ik duimde zo hard dat het dit keer wel door ging zetten, maar ze bleven onregelmatig. Ondertussen is het 22:48uur en ik voel de drang om te persen. Ik zeg het tegen Jonathan en hij besluit om toch de verloskundige te bellen. De verloskundige schrok dat ik al die drang had en racede naar ons toe. Ondertussen moest Jonathan ook de kraamzorg, fotograaf en mijn moeder bellen. Het is 23:10uur en de verloskundige is bij ons gearriveerd. Ze zet snel haar spullen klaar omdat ze ziet dat ik al aan het persen ben en komt bij me zitten om me te ondersteunen daar waar ik behoefte aan heb.
Ik stel haar vragen over welke positie ik het beste kan aannemen en wat ik moet doen, maar ze geeft elke keer een antwoord als "wat voor jou goed voelt" en "doe maar wat je lichaam zegt te doen". Dit is zo bevorderlijk geweest voor mijn bevalling. Mijn vliezen breken tijdens een perswee en is gelukkig helder. Om 23:25uur komen de kraamverzorgsters binnen. Een stagiaire die haar examen heeft en een afgestudeerde. De verloskundige geeft kort de stand van zaken door en focust zich weer op mij. Ik pers nog een keer en het hoofdje is eruit. Daarna even rust. Met nog een pers is de baby geboren en komt direct op mijn borst liggen.
Wat een opluchting! Het is voorbij. De bel gaat weer. Mijn moeder is aangekomen.
Een paar minuten later is ook de fotograaf binnen gekomen. Mijn wens was om de navelstreng goed uit te laten kloppen voordat het doorgeknipt zou worden. Ik geniet ondertussen enorm van mijn net geboren baby. Ongeveer 15 minuten later werd de placenta 'geboren'. Zo bijzonder met nog de navelstreng verbonden aan mijn baby. We maken er foto's van en even later knipt Jonathan de navelstreng door. Het enige wat door mij heen gaat is dat ik zó blij ben dat dit bijzonder mensje er mag zijn en bij ons gezin hoort.
Nu terug denkende aan de bevalling ben ik zo blij dat het thuis is gebeurt en achteraf gezien zo makkelijk aangezien de voorweeën toch wel echte weeën waren en ik gewoon de auto ondertussen aan het stofzuigen was en de afwas aan het doen was. Lopen door het huis, verschillende houdingen aannemen kon ik echt niet de vorige keren. Toen wilde ik alleen maar op mijn zij liggen en was ik in mijn eigen bubbel. Ook ben ik super blij dat de verloskundige en kraamzorg op tijd aanwezig waren. Als het aan mij lag had Jonathan nog niet gebeld en zouden ze dus wel te laat zijn. Zo bijzonder om een halve lotus bevalling te mogen hebben gehad. Nu zijn we lekker aan het genieten van onze prachtige baby en kijken we met volle moed de toekomst in als gezin van 5.
Heb jij je bevallingsverhaal vast gelegd? Ik had behoefte om het naast het fotograferen ook op te schrijven. Ik lees/hoor/zie graag ook jouw bevallingsverhaal. Stuur mij gerust een prive bericht via mijn instagram.
Comments